Luciënne Glas

Tijdens mijn jeugd opgroeiend in Enkhuizen, won ik, elf jaar oud een fototoestel op de kermis. Ik had er een rolletje voor gekocht en ging er mee fotograferen met een vriendin in Hoorn. Zo naïef als ik was, want het bleek natuurlijk geen echt fototoestel te zijn.

Mijn eerste reis naar het buitenland, twintig jaar oud, was naar Marbella in Spanje en daar had ik mijn eerste fototoestel meegenomen om het prachtige landschap en vriendschappen te fotograferen. Beelden die je altijd bijblijven en die je herinneringen van vele momenten in je leven weergeven. Ik ben ook visueel ingesteld, ben ik achter gekomen. Beelden zeggen mij meer dan verhalen uit boeken. Ik kijk ook liever naar films en documentaires, dan dat ik er over lees. Het is voor mij dan meer helder hoe dingen er uit zien, en wat mensen en dieren uitstralen. In Alkmaar heb ik rond mijn 40e jaar een fotocursus gedaan. Ik fotografeerde inmiddels regelmatig op feestjes, uitjes en vakanties en wilde er meer over leren. Ik had ook jaren geschilderd, vooral van foto’s om mijn eigen stijl te interpreteren en uit de drukken. Ook visueel. Daar ik in tien jaar zoveel schilderijen had gemaakt, en niet wist waar ik het moest ophangen, heb ik het fotograferen weer opgepakt. En er ook een verhaallijn in ontwikkeld, als ik een reis had gemaakt.

Ik maak van elke reis een fotoboek en een jaarboek van verschillende momenten. Het voordeel is dat je alle foto’s nu op kunt slaan en terug kunt kijken op je computer of tv.

In de praktijk fotografeer ik vaak op gevoel en laat ik het technische deel liggen. Dat is de reden dat ik dit graag wil leren op deze fotokring.

Ik wens iedereen een fijne tijd met de camera.