Mijn eerste digitale camera was een HP cameraatje. Tot daar toe had ik een professionele Minolta met rolletje en nog geen kaas gegeten van de belichtingen driehoek . Daar zat ik met mijn dure camera. Er kwamen wel mooie foto’s uit maar vaak was het een dure teleurstelling. En toen was daar dat doosje waar op de achtkant het schermpje zat waarop ik meteen kon zien wat er op dat mini kaartje opgeslagen lag.
Het cadeautje achteraf. Zo noem ik het nog altijd.
De fotografie werd belangrijk, op mijn fietstochten ga ik niet zonder de camera de deur uit. Ik kocht eerst een Nikon coolpix p1000 en later een Canon 90d.
Langzaam komen er lenzen en filters bij.
Omdat ik nooit zeker ben over de kwaliteit van wat ik maak, was ik erg verrast dat ik een prijs won met de kerkstoelen foto., de beloning was een halve pagina grote afdruk in het foto magazine De Chip, een stimulans om door te gaan. Ik ben zoekende en moet eindelijk eens van die onzekerheid af. Ik hoop dat het fotograferen met elkaar mij helpt accepteren dat ik best mooie foto’s kan maken. Het begin is er, ik werd lid van de fotokring De Zoeker.